Μόνοι

Ένας άντρας μόνος.               

Φοράει ένα παράσημο στο μέρος της καρδιάς

Παράσημο από τις μάχες που δεν έδωσε

Τα χέρια του απέμειναν μισά

Τρόπο δεν έχει να αγκαλιάσει

Στέκεται μόνος.

Σαν σκιάχτρο για να διώχνει τα πουλιά

Από το μέσα του ολάνθιστο χωράφι

Στο μάγουλο έχει μια τρύπα, ωσάν φιλί

Λουλούδι να θυμίζει μιαν άλλη εποχή

Και να θελες δεν θα μπορούσες να τον βρεις

Φρόντισε να χαθεί σε σκάλες στριφογυριστές

Που δεν ανεβαίνουνε ποτέ

Μονάχα κατεβαίνουν.

 

 

Μια γυναίκα μόνη.

Φοράει ένα λουλούδι στα μαλλιά

Μαραμένο, ωσάν τα χείλη της

Από την πολύ δίψα έχασε την αίσθηση της γεύσης

Δε θυμάται πια.

Άφησε τα χέρια της να μακρύνουν

Για να αγκαλιάζει καλύτερα

Μα αυτό τρομάζει

Και όλοι φεύγουν μακριά

Την γνώριζα κάποτε

Τώρα φοράει τα ρούχα μου

Κοιμάται στο κρεβάτι μου

Και κατηγορεί εμένα

Για το μαραμένο λουλούδι στα μαλλιά.